Προς όλους τους Συνάδελφους/ισσες,
Λίγες ώρες μένουν μέχρι να έρθει το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου.
Της αυριανής ημέρας, την επέτειο εκείνης της άλλης ημέρας όπου ένα ΟΧΙ ειπώθηκε από τους Έλληνες δια στόματος του τότε Πρωθυπουργού της Ιωάννη Μεταξά προς τον Ιταλό πρέσβη όταν εκείνος του απαίτησε την παράδοση της χώρας στους εχθρικούς για τότε, Ιταλούς Εθνικοσοσιαλιστές .
Το Ελληνικό ΟΧΙ ήταν εκείνο που σηματοδότησε μια σειρά ραγδαίων εξελίξεων, τέτοιων και τόσης έντασης, που ανέτρεψε καθοριστικά την καθεστηκυία τάξη των πραγμάτων όχι μόνον για την χώρα, αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο τον ήδη εμπλεγμένο στα γρανάζια του δευτέρου παγκόσμιου πολέμου.
Τότε, μια τέτοια ημέρα, σαν αυτή που ξημερώνει σε λίγες ώρες, η μικρή, φτωχιά και ασήμαντη Ελλάδα, ορθώνοντας το ανάστημά της απέναντι στην επεκτατική πολεμική τακτική των ενωμένων Ιταλογερμανικών φασιστικών Δυνάμεων, όχι μόνον άλλαξε τον ρουν της Παγκόσμιας Ιστορίας αλλά και έγραψε άλλη μια αιματοβαμμένη και ηρωική σελίδα στην Ιστορία της.
Τότε και από τότε, ένα αθάνατο Έπος γράφτηκε, ένα νέο σημείο αναφοράς γεννήθηκε για τις επόμενες γενιές της, των Ελλήνων μα και των ξένων.
Η Ελλάδα, με ο, τι χαρακτηρίζουμε ως Έπος του 1940, απετέλεσε παγκόσμιο παράδειγμα και φωτεινό σημείο προς μίμηση, ενώ ο λαός της που πολλά δεινά και θάνατο και πείνα υπέστη από τους κατακτητές, κατέληξε με το τέλος του πολέμου και την αποτίναξη του ζυγού τους, δεινοπαθημένος, λιμασμένος και αποδεκατισμένος μα συνάμα έμπλεος υπερηφάνειας για κείνα τα μεγάλα που με την αντίστασή του και τον αγώνα του έως εσχάτων είχε καταφέρει.
Για κείνα τα χρόνια τα αιματοβαμμένα, του θανάτου με την ζωή που δεν ήξερες που ήταν η ζωή και που ο θάνατος. Για εκείνο το ΟΧΙ που οι Έλληνες της γενιάς του 1940 ταύτισαν εαυτούς με την Ελλάδα για τον αγώνα, για την Ελευθερία και την Τιμή όπως και οι πρόγονοί τους στους αιώνες της μακραίωνης Ελληνικής Ιστορίας, για τους ‘Έλληνες εκείνους που μίλησε και ο Περικλής αιώνες πριν:
«Όταν ευρέθησαν εις το μέσον του κινδύνου, κρίνοντες προτιμότερον ν’ αποθάνουν υπερασπίζοντες εαυτούς παρά να σωθούν υποχωρούντες, απέφυγαν μεν το όνειδος της δειλίας, αντιμετώπισαν όμως ψυχή τε και σώματι τον κίνδυνον, και συγχρόνως εις στιγμήν ωρισμένην υπό την ειμαρμένης μετήλλαξαν βίον, όχι τρέμοντες από φόβον αλλά περιβαλλόμενοι από τον φωτοστέφανον της δόξης»
Για κείνο το ΟΧΙ του Οκτώβρη του 1940 που έγινε κραυγή, έγινε πράξη θυσίας, για τους σημερινούς ‘Έλληνες, για τις σημερινές νέες γενιές. Για να μάθουν μέσα από εκείνην την Ιστορική, ηρωική εποποιία τι σημαίνει να είναι Έλληνες και πόσο και τι Χρέος φέρουν στους ώμους τους. Για να “θυμούνται”, για να μην ξεχάσουν.
